Yaşımı biraz daha almak üzereyim artık. Kirlenmemiş heveslerim vardı benim. Hislerimi aldı götürdü bu küçük ülke. Ben, tamamlanamayan...

Biraz da bu türden hareketle benim aklıma takılan ise başka bir şey.Yürürken kolları sallamak mı lazım sallamamak mı?

Sarı-siyah çiçekler yaparken...

‘geçer’ gibi yüzeysel kelimeler duymak istemiyorum. Ruhum çok acıyor. Bu bedende ciddi ağırlık hissediyorum. Hatta bedenim mi ağır...

Kimsede yer etmedim. Beni bana bıraktılar, baş edemedim. Kaçmaya çalıştım, olmadı. Kendimi unutmaya ihtiyacım oluyor; sağlayamıyorum....

..beni gerçekten sevdiğine inanmıyorum. Ne demek bu,

Gücüm yok artık. Yaşadıklarım gerçekten GERÇEK mi? Hayatla aramdaki pamuk ipliğini koparma zamanımın geldiğinden eminim artık. Ben artık...

İyi bir insan olmaya çalışıyor ve öylelerini büyütmeye çalışıyoruz. Çünkü buna ihtiyacımız var. Fakat bazen bunu başaramaz ya da bunu seçmez

Duraksamamam gereken bir yokuşum var benim. İki yönüyle ilgili hem. Bu dakkadan sonra uyuyamam ki. Kötü hislerime tercüman iyimser...

Yetim kalmak, çocuklukla ilg...

Kaç defa gittim, doktorlar da iyiletiremediler.

örneğin ‘rica ederim ile ‘ben teşekkür ederim’ ya da ‘söylemiyorum’ ile ‘söylüyor değilim’ arasında bile – bağlamda – çok fark varken,